Kapällä Vörig

Es het langsam aagfangä han z’erst gar nöd gwüsst wiso

Äs isch immer duklär wordä da wo ich grad stah dervor

Villicht hanni ja numä ä rägä Wulchä als Beschützär gha

Ich has nöd chönä verstah

 

d’lüt händ sich afa dräiä – und mich gmustäräd am stück

villicht wirdi ja nur schöner – und han eifach äs chaibä Glück

obwohl ich chum was investier i’d Schönheit – ja suspekt

Dä Spiägäl het’s dänn päggt

 

Erica – schnid mär d’Haar

 

Ich ha immer scho chli angst ghat – ä mulmigs gmüät

So än krassä Gsichtsfeld-wandel, sonän iigriff i mis g’Hüät

Wachsä lah gaht langsam ja da chanimi drah gwöhnä

eifach immer schön grad föhnä

 

Ja dänn fändi ja no usä – vornä grau und hinnä flau

Und uf dä Ohrä fat’s a spriäsä - ja diä Wisä isch am schiässä

Knick chämt ich da usä – d’Haar grettät innärä Tütä

So nimm än Schnapps und gang go lütä …

bi dä Erica…  schnit mär d’Haar

 

Jetzt seit si «sitz mal anä» - ja was chömmär dänn da no rettä

Hesch scho überleit weli Frisour schön din chopf chönt ibettä

D’Ohrä frei, hinä churz, di Grauä mit versteckä

Oder nur Wäschä, Schnidä, Leggä?

Ich blettärä im Frisurä-buäch – völlig fasziniärt

So vil Chopfwerkskunst bi schöni Lüt– akribisch präpariert

Dihei rekunstruiärä – nei das würd ich ja niä schaffä

Drum Augä zuä, vertrauä fassä

 

I’d Erica…

schnit mär d’Haar

Äs isch gaar

 

Augä uf und überstandä

Ich läbä no ich gspührs

Erliächtäräd schweb ich hei id Nachbarstür

Wänn imänä jahr über mir wieder d’rägäwulchä schwebäd

Ja ich wüsst wer’s chönt behebä

Ja ich wüsst wer’s chönt behebä

 

​

Ja das würd mi numä knickä – am mim Ego ritzä mis ego

villicht bin i ja schon agleit – am schaufänscht entland ich spaziert

und da gsehn ich mich drin gspiäglät und ich plötzlich realisier

ja jetzt wird mir sofort klar

doch d’türä blibt verschlpssä –

 

und dänn isch äs verbi – ich fühl mi grad chli liächtär